Ufakken yarım kalmazdı düşünceler
Ufakken anlamsız değildi gülüşmeler
Ufakken anlamazdım güzeldi günler
Ben büyüdümm artık ama çocukluğumu özledim
İstemem geçmişimde raflar tozlu kalsın
İstemem çocuğum dünyadan utansın
Parlak fikirleriniz ve siz girin yerin dibine
Bugün bile gerçekleri söyleyemediniz benliğinize
Ormanı yaktılar sus bize bulaşmasın
Silah sıktılar sus sana ulaşmasın
Analar ağladı sus seninki ağlamasın
Bıktım bu yalanlardan kimse kusura bakmasın
İnsanlık adına yardım diye soydular
Üç ay geçmedi herşey gibi onlarda yok oldular
Alınmadık bir donumuz var hadi saldırın
Çocuk değilim artık sıkıyorsa saldırın
Bana bulaşmayın gerçek çok karanlık
Yanıma yanaşmayın rüyalarım tek tadımlık
Soruna bulaşmayın sonu hep samanlık
Boşuna kasmayın biz kaderle yozlaştık
Çok mermim var daha hedefe ulaşmadı
Acınacak haldesiniz kimse bana bulaşmasın
Aklar saçımı kapladı gönlümü kara
Çocukken anlamazdım koşardım hurra
Adımı bilmiyorsan ögreniceksin evlat
Birileri zengin oluyosa biliceksin evlat
Kadınlar dövülüyorsa dur diyeceksin evlat
Gelecegin yoksa yaratıcaksın evlat
Anlatılanlar yalanmış dinledigin gerçek
Dipsiz kuyunun dibine inince bulucaksın mercek
Koyun gibi olmuşuz sahibinden satılık
Çocukken anlamazdım anladığımda yatılık
Oyunlar oynayalım çocuk gibi durmadan
Sorular sormayalım adam gibi olmadan
Suçluları bulalım hakim kalem kırmadan
Planları bozalım herşey son bulmadan
Bana bulaşmayın gerçek çok karanlık
Yanıma yanaşmayın rüyalarım tek tadımlık
Soruna bulaşmayın sonu hep samanlık
Boşuna kasmayın biz kaderle yozlaştık