Κόψε τη γη τώρα στη μέση,
πώς να χωρέσει αυτός ο κόσμος και τους δύο,
μου λες "αντίο",
σχίσε τ’ ουρανού το χάρτη,
την πούλια πάρ’ τη κι άσε σ’ εμένα το σκοτάδι,
αυτό το βράδυ.
Κόψε μ’ ένα μικρό μαχαίρι το καλοκαίρι,
ο έρωτάς μας σαν αγρίμι, κάψε τη μνήμη,
κόψε και μοίρασε και μέτρα, σχίσε την πέτρα,
σχίσε το νου και το κορμί μου κι έβγα ψυχή μου.