Μου είχε πει με μάτια δακρυσμένα
πως μ’ αγαπά και μου `χε ορκιστεί
μου είχε πει σε χρόνια περασμένα
παντοτινά πως θά `μενε πιστή.
Πόσοι λυγμοί, πόσα φαρμάκια ήπια
κι αν μια ζωή θυσίασα γι’ αυτή
ήρθ’ η στιγμή που μπρος μου βλέπω ερείπια
την ευτυχία που είχα ονειρευτεί.
Γιατί να πιω
για λόγο ποιο
είμ’ απ’ τον πόνο στουπί.
Τη συγχωρώ
κι αδιαφορώ
ο΄τι ο κόσμος κι αν πει.
Γιατί να πιω
για λόγο ποιο
το κρασί τι να το κάνει
πιο πολύ θυμάμαι
νύχτες δεν κοιμάμαι
όταν θέλω να ξεχάσω και μεθώ.
Με τρελαίν’ η ζήλεια
για τα δυο της χείλια
όταν καμια φορά τα χάσω θα χαθώ
ο, τι κι αν πω
τ’ ειν’ αν χαθώ
τάχα γιατί να ντραπώ.
Этот текст прочитали 265 раз.