Της νύχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου διώχνει η βροχή,
φοβάμαι μην σ’ άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα εγώ μοναχή
φοβάμαι μην σ’ άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα εγώ μοναχή
Να διώξω τα σύννεφα
θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου
θα γίνω αστέρι
κι αν πάλι τ’ απόβραδο
καημό θα μου φέρει
θα μείνω στο δρόμο σου
να γίνω φωτιά
Να διώξω τα σύννεφα...
Την πόρτα χτυπάει αγέρας
το σπίτι βαραίνει σιωπή
γυρεύω το φέγγος της μέρας
ζητώ τη δική σου φωνή
γυρεύω το φέγγος της μέρας
ζητώ τη δική σου φωνή
Να διώξω τα σύννεφα...
Της νύχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου πήρε η βροχή
μη χάθηκες σ’ άγνωστες χώρες
μη σ’ έδεσαν ξένοι καημοί
μη χάθηκες σ’ άγνωστες χώρες
μη σ’ έδεσαν ξένοι καημοί