Τα πιο καλά μου χρόνια τα ‘χω χαραμίσει,
φαρμάκι, δηλητήριο, εσύ μ’έχεις ποτίσει,
ολόκληρη ζωή μαρτύρησα κοντά σου,
μ’έφαγαν οι πόνοι κι οι καημοί.
Με πρόδωσες, με σκότωσες
κι αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’άλλον φίλο,
εμένα μ’είχες σήκω, κάτσε, σαν τον σκύλο.
Αισθήματα δεν είχες μέσα στην καρδιά σου
και να με κάψεις ήτανε τα προμελέτημά σου,
μπαμπέσικη καρδιά, πως μ’έχεις καταντήσει,
μου ‘βαλες στο σπίτι μου φωτιά.
Με πρόδωσες, με σκότωσες
κι αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’άλλον φίλο,
εμένα μ’είχες σήκω, κάτσε, σαν τον σκύλο.
Με πρόδωσες, με σκότωσες
κι αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’άλλον φίλο,
εμένα μ’είχες σήκω, κάτσε, σαν τον σκύλο.