Δίχως να σου έχω φταίξει
μ’ άνοιξες πληγή βαθιά
κι απ’ του χωρισμού το χάδι
ζω στην θλίψη στο σκοτάδι
και δεν βρίσκω ό,τι κι αν κάνω
πουθενά παρηγοριά.
Αχ, είναι αβάσταχτος ο πόνος
ν’ αγαπάς και να `σαι μόνος.
Με καρδιά κουρελιασμένη
απ’ την τόση σου απονιά
τριγυρνώ σα νυχτερίδα
κι όλο έχω μια ελπίδα
πως μια μέρα θα ξανάβρω
την δική σου συντροφιά.
Αχ, είναι αβάσταχτος ο πόνος
ν’ αγαπάς και να `σαι μόνος.