Ég var eitt sinn barn, alveg eins og þIð
En myrkrið gleypti mig alla
Lét mig falla í nýstingskalt tómið
Fraus, en nú er ég laus
Ég er rödd sem var bæld niður í hundruði ára
Af kuldanum kvödd í holdgervi tára
Kökkul í háls, en nú er ég frjáls
Og ég frýs ykkar brothættu sálir
Er ég rís upp úr öldunum, hál eins og ís
Brjáluð og brýst út í brimkenndan dans
Ég er ekki lengur hans
Ég er kælan mikla
Komin á kreik, í kvikyndisleik
Gerð til að kvelja, meðal manna dvelja
Er ég frysti, rist´ykkur á hol
Mála bjarta veröld ykkar svarta
Ég er kveðskapur brotinna hjarta