Po pierwsze duchem, po drugie serduchem.
By twoje pragnienia nie stały się kruche.
Nie jest trudem, przekreślić wszystko jednym ruchem.
Sztuką zaś emanować ludzkim odruchem.
Bądźmy ludźmi, nie ma co się oszukiwać.
Uwagę zwróćmy, wyzbywamy się skrupułów- jak widać.
To siła wyższa jest moim namiestnikiem.
W świecie, w którym jestem swojej doli rzemieślnikiem.
Niech nie myli cię słuch,
w tej chwili to mój kolejny ruch.
Poczuj rapu świeży podmuch,
daj się mu ponieść. Wysoko gdzieś,
gdzie nic cię nie dosięgnie.
Tu wszelkich złudzeń się wyzbędziesz.
Między wersami takie chodzą słuchy, że
słowa potrafią dodawać otuchy.
Do szczęścia czasem tak niewiele trzeba.
Spytaj się własnej duszy jak się dzisiaj miewa.
Może właśnie czegoś więcej jej potrzeba.
Aniżeli jakiś pustych obietnic.
Od tego w głowie robi się jedynie mętlik.
Ktoś będzie musiał posprzątać po sobie cały ten śmietnik,
jeżeli narozrabia, no chyba, że inaczej się prowadza.
Nad czym teraz się zastanawiasz, powiedz, nad czym?
Że warto być rozważnym? O czymś to świadczy.
Drugi człowiek na ciebie patrzy,
więc mu pokaż, że już wiesz co to znaczy
i się nie zamotasz.
Ref:
Rzemieślnikiem losu, rzemieślnikiem doli.
Robię dokładnie to, na co mogę sobie pozwolić.
Nie ma co biadolić, ducha z sercem trzeba zespolić.
Z każdym nowym doświadczeniem jeszcze bardziej to wyszkolić.
Byś mógł się zadowolić czymś tak błahym,
co daje poczucie szczęścia, nie robi tego z łachy.
Życie potrafi podklepać coś w promocji.
Rozejrzyj się dokładnie, poszukaj tej opcji.
Nie wyzbywaj się emocji. Chcesz być zimny jak lód?
Człowieczych instynktów przecież mamy w bród.
Czujesz to na wskroś albo doskwiera tobie głód.
Karm dusze i serce, w harmonii tych nut.
Teraz jesteś w śród swoich, pośród ludzi czynu.
Przed wczesna euforia nie zdaje tu egzaminu.
Warto wyczekać moment odpowiedni,
by móc świętować końcowy sukces w pełni.
Co serce podpowie to i w pamięć zapadnie.
Pomyśl- możesz mieć co tylko dusza zapragnie.
Mocno w to uwierzysz, nikt ci tego nie ukradnie.
Zwątpisz i zapomnisz, pewnie nadzieja przepadnie.
Powiedziane dosadnie więc to uzasadnię,
na własnym przykładzie, o tym, co było dawniej.
Zanim zaczęło iść sprawnie, przebyłem długą drogę.
Było warto, śmiało powiedzieć to mogę.
W głębi serca wiedziałem, że i tak nie odpuszczę.
Tworzyłem o suchym pysku lecz nie zapadłem się w czeluście.
To tylko bardziej dodawało mi krzepy.
Moje kawałki to również moje własne portrety.