O meu can xa ten cadela, xa non durme aburridiño, xa non ten que andar soiño, polo mundo vai con ela.
O meu can xa ten cadela, e camiña presumido, peito fora ben erguido cando ela se lle achega,
O meu can xa ten cadela, e pronto terán canciños, porque os vin amarradiños a utra tarde na lamela...
o meu can, xa ten cadela,
o langrán, xa ten unha ela,
e o que fai fíxeno eu, namoreime coma un tolo dunha moza de Ortigueira,
e fixen o que fai o can cando ela me bicou... e deixoume que a collera.
E as noite cá lúa brila agora o mesmiño que a un cristián, vótase a cantalo can,
lle canta un alalá con sentimento dun canciño namorado, cabaleiro e trapallán, lalalalalalalalai