ik heb een vriend hij heet Gustaaf
hij was werkzaam, hij was heel braaf
volkomen gaaf
zo van "er kan mij niets gebeuren"
toen met een slag, van 'n matrak
zijn evenwicht verbrak
los als een zak
deed hij niets meer dan hangerig zeuren
de dokter nam hem bij zijn kop
en lichtte 't deksel op
"in orde" zei hij beslist, zonder sensatie
mijn diagnose die staat vast
u tekent even als 't u past
en ik verricht op u een gersentransplantatie
en moeder aap was ook akkoord
de wetenschap heeft 't laatste woord
alles gaat voort
hoe wondervlug die dingen helen
Gustaaf leeft blij zonder kompleks
niet gefrustreerd door seks
loopt poedelnaakt
hij heeft een boodschap mee te delen
de tram neemt hij nu met gemak
zit met één sprong boven op 't dak
terwijl heel zijn dieet bestaat uit noten eten
en elk weekend loopt hij door 't bos
loopt hij zo vrij, loopt hij heel los
loopt over 't mos
loopt hij "de rijkswacht" te vergeten