Μεσ’τα λευκά σεντόνια
τ’άρωμά σου είναι ακόμα
στον καθρέφτη το είδωλό σου μου γελά
Το σπίτι εγκαταλείπω κι αναρωτιέμαι αν σου λείπω
στο τηλέφωνο σε ψάχνω κι ας είναι αργά
Να’ρθείς ξανά να γίνουμε ένα
με δάκρυ χαράς σε κρατώ
Να’ρθείς γιατί χωρίς εσένα
το σκοτάδι δε γίνεται φως
είσαι τ’όνειρο αυτό που αγαπώ
Μεσ’της ζωής μου τα βράδια
κυνηγώ μεσ’τα σκοτάδια
το δικό σου χάδι, λείπει η ζεστή αγκαλιά
Τη μοναξιά φοβάμαι και θέλω μόνος μου να’μαι
να παίζω κρυφτό μαζί σου στα σύννεφα
Να’ρθείς ξανά να γίνουμε ένα
με δάκρυ χαράς σε κρατώ
Να’ρθείς γιατί χωρίς εσένα
το σκοτάδι δε γίνεται φως
είσαι τ’όνειρο αυτό που αγαπώ