Gel aldanma bu dünyaya, sonu viran olur, bir gün,
Senin bu sürdüğün demler, elbet yalan olur, bir gün.
Mala, mevkiye güvenme, sarılacaksın kefene,
O da çürür, kalır yere, tenin yeksan olur bir gün.
Mezarından kalkacak halk, kimi açık kimi çıplak,
Yalın ayak, başı kabak, herkes üryan olur bir gün.
Yağar kar gibi defterler, görünce onu titrerler,
Cümle halkın teni terler, ulu divan olur bir gün.
Kiminin yüzü kararacak, orda perişan olacak,
Dine uyan kimse ancak, şâd-ü handan olur bir gün.