Καρφωμένο στο τραπέζι, της αγάπης το μαχαίρι
κάτσε τώρα απέναντί μου να σου πω τι με συμφέρει
άλλο εδώ, εγώ δε μένω, το ποτήρι ξεχειλίζει
κι η σταγόνα που χωράει άγριο κύμα που αφρίζει
Πρώην μου αγάπη, άνοιξα πανιά
βρήκα μες το χάρτη, θάλασσα πλατιά
Πρώην μου αγάπη, σ’ άλλο ουρανό
κι ως της γης την άκρη, ψάχνω θησαυρό.
Στο παράθυρο οι κουρτίνες, με τον άνεμο φουσκώνουν
κάποιοι έξω μας ακούνε, μάρτυρες που με λυτρώνουν
στη βροχή θα φύγω νύχτα, τα σημάδια σου να σβήσω
φίλησα και το σταυρό μου μην τυχόν και σε μισήσω.