Στα γραφικά σου τα στενά
τις νύχτες και τα δειλινά
βγαίνει η αγάπη αγκαλιά
με τον καημό σεργιάνι.
Και μια γλυκιά διπλοπενιά
τις ομορφιές σου τραγουδά
που μες στη γη και στο ντουνιά
κανένας δεν σε φτάνει.
Θεσσαλονίκη μου κοσμοπολίτισσα,
είσαι πριγκίπισσα, είσαι αλήτισσα.
Θεσσαλονίκη μου της γης καμάρι
κόρη της θάλασσας και του Βαρδάρη.
Είσαι κιμπάρισσα, είσαι ξενύχτισσα
Θεσσαλονίκη μου κοσμοπολίτισσα.
Έχεις κορίτσια ζωγραφιές
κι αγόρια με καλή καρδιά
που ‘χουν τη φλόγα στο κορμί
και τη δροσιά στο στόμα.
Και στις παλιές ανηφοριές
μοιράζουν χάδια και φιλιά
και ξενυχτάνε αγκαλιά
με της αυγής το χρώμα.
Θεσσαλονίκη μου κοσμοπολίτισσα,
είσαι πριγκίπισσα, είσαι αλήτισσα.
Θεσσαλονίκη μου της γης καμάρι
κόρη της θάλασσας και του Βαρδάρη.
Είσαι κιμπάρισσα, είσαι ξενύχτισσα
Θεσσαλονίκη μου κοσμοπολίτισσα.