Έφτασε η ζωή μου στο απροχώρητο
κι έχω εξαντλήσει κάθε όριο,
τέρμα ως εδώ.
Δεν είναι ζωή αυτή, είναι κάτεργο
μ’ έπνιξε το κρίμα και το άδικο,
γι αυτό αντιδρώ.
Αντιδρώ στο ανήθικο κατεστημένο
που ‘ναι μες στο ψέμα βουλιαγμένο.
Αντιδρώ σε ηγέτες χρεοκοπημένους
που μας θέλουνε υπνωτισμένους,
αντιδρώ.
Αντιδρώ στους ανίκανους χωρίς αξία
που κρατάνε θέσεις και πρωτεία.
Αντιδρώ και πονώ για ανθρώπινες αξίες
που χαράμι πήγαν οι θυσίες τους,
πονώ, πως πονώ.
Πίστεψα, προδόθηκα, αγανάκτησα
θύμα στα μεγάλα λόγια πιάστηκα,
τέρμα ως εδώ.
Ως κι αυτή που νόμιζα αγάπη μου
ζάρια έπαιξε πάνω στην πλάτη μου,
γι αυτό αντιδρώ.
Αντιδρώ στο ανήθικο κατεστημένο
που ‘ναι μες στο ψέμα βουλιαγμένο.
Αντιδρώ σε ηγέτες χρεοκοπημένους
που μας θέλουνε υπνωτισμένους,
αντιδρώ.
Αντιδρώ στους ανίκανους χωρίς αξία
που κρατάνε θέσεις και πρωτεία.
Αντιδρώ και πονώ για ανθρώπινες αξίες
που χαράμι πήγαν οι θυσίες τους,
πονώ, πως πονώ.
Αντιδρώ.