Verse:
Sen kenara atarken ben içime atmıştım
Ben sana bakarken sen kusura bakmışsın
Ay yüzüme yansıdı hatırladım
Bakmıştın balım tüm hücrelerimi yakmıştın
Herkes pişman sözde ama ben olmadım
Güneş doğmamış sanki gökyüzü grimsi
Bir insan ömrünce bu kadar dolmamıştır
Yaşasan da ölsen de inan ki benimsin
Ruhum bedenimden ayrılırken ısrar etti
Bende tam 14 tane kursun israf ettim
O güzel yüzün mukaddes şerefine
Kafama sıkacaktım namusuma şerefime
Kalem dahi gözyaşını akitti
Yetmedin gidip hayallerimi damıttım
Beni kim sever ki dedim salaklık bendeydi
Ama her şey farklıymış gördüğümde ayıktım
Kaşlarım çatıktı birazda sinirliydim
Bi insan acılarını önceden bilir miydi?
Sendeki aşk neydi nefret mi kibir miydi?
Ben Kürkçülerdim sende Silivriydin
Tak orda kitliydik ben sana kenetliydim
Yoksa yangını körüklemek ölüme sebep miydi?
Sen benimle öpüşürken utancından olurdun
Nasıl yaptın bunca şeyi aslında edepliydin
Sen deryaların deryası kelimenin kendisi
Kalbimin ücrası gönlümün efendisi
Hüzünlensem mi lan gülsem mi bilemedim?
Sen benim hüznüm müsün neşem misin dile getir?
Beni anlamazlar sanmıyorum
Sevenler olur diye şiir falan yazmıyorum
Seni anlatınca gökyüzü inzivaya çekildi
Korkuyor kükrüyor acımasızca ağlıyor
Nakarat:
Şarkılar yazsam, sen söylesen
Ben öylece dinlesem
Sesinde huzurum var
Ay yüzünde saklı bir demet kar