Op 't laatste station
wacht een zwarte wagon
door het stof bijna vaal
op een laatste signaal
het perron is er kil
veel te groot en te stil
slechts de stem van de nacht
klinkt er toonloos en zacht
soms een stoomtrein die tuft
wars van alle vernuft
dat de tijd overleeft
maar geen toekomst meer heeft
naar de eeuwigheid raast
er een sneltrein met haast
voor wie later wil zijn
wacht de goederentrein
eens heb ik hier gestaan
maar mijn trein kwam nooit aan
zoiets komt wel eens voor
door een glimlach... ontspoort
Этот текст прочитали 147 раз.