Ay doğar mehtabım, ışığım oldun bana
Suda açan nilüferin çiçekleri oldun bana
Sevilmeyi sen öğrettin, ben aşkı senden öğrendim
Neden seni unutmayı öğretmedin ki bana
Sıcaklığından uzak bakışıyor yüreğim
Seninle mutlu olmaktı dünyada tek dileğim
Vuslat çiçeklerinin ortasında bıraktın
Semada yankılanır isyanım intizarım
Sensiz bu alemde mutluluğum hep yarım
Bu şehirde huzurum bu bedende nefestin
Korkuttuğum her durumda sığındım yerimdin
Sen ömrümün gayesi varlığıma nedendin
Neden bu son vedadır artık gelmem(dönmem) demedin