Το ξέρω πως το τέλος του κόσμου έχει φτάσει
και εδώ στην γη ψάχνω αγγέλους να μου βρω
μανιασμένος τρέχω ψάχνω για ελπίδα
στις αμαρτίες μου να πει πως θα σωθώ.
Το ξέρω πως τελείωσε ο χρόνος
ο χρόνος που είχα και το έλεγα ζωή
σαν μια τεράστια ανάποδη κλεψύδρα
που δε γυρνάει και είναι τώρα αδειανή.
Φτερό στον άνεμο, μια φυσαρμόνικα
που κλαίει, που κλαίει απ’ την χαρά της.
Δεν είχα άγγελο, είχα ένα δαίμονα
που κλαίει, που κλαίει στο άκουσμά της.
Η ιστορία που θα πω όταν τελειώσει
σε όσους έζησαν μια και αυτοί
θα είναι μικρή, πικρή και όλο ψέμα
θα είναι η ίδια η γλυκιά μου η ζωή.
Θα πω για αγάπες που ήρθαν ως το τέλος
που σαν ζωές τελείωσαν ξαφνικά
θα πω για δρόμους με στροφές σε καταιγίδα
για μουσικές που παίζουν μόνο δυνατά.
Θα έχω το δώρο που μου έκανες πριν φύγεις
μια φυσαρμόνικα να παίζω μουσική
κρυμμένη στη χούφτα μου για πάντα
κρυμμένη όπως η γλυκιά μου η ζωή.
Φτερό στον άνεμο, μια φυσαρμόνικα
που κλαίει, που κλαίει απ’ την χαρά της.
Δεν είχα άγγελο, είχα ένα δαίμονα
που κλαίει, που κλαίει στο άκουσμά της.