Σε θυμάμαι τα χρόνια
που όλα γύρω ήταν στάχτη
στην ατέλειωτη δίψα
στο μεγάλο φευγιό
Σε ξανάδα στα βράχια
σα μια χούφτα αλισάχνη
σαν χαλίκι στην άμμο
σαν κοχύλι μικρό
Χάθηκες στου πάθους σου
την ανελωμή
μα είσαι ακόμα εδώ
σαν παλιό μυστικό
που σκορπάει στον αέρα
και γίνεται φως
Σε ζητώ στα ποτάμια
που κυλάει το θαύμα
στο αδέσποτο κύμα
που ζηλεύει η ακτή
Σε ζητώ στων χεριών μου
το ανεξίτηλο τραύμα
που σταλάζει τις νύχτες
μια κρυμμένη ζωή