Η νικοτίνη θολώνει το μυαλό σβήνει τα σημάδια
οι λέξεις μένουν μοναχές στα μουσικά τετράδια
οι νύχτες μοιάζουν σιωπηλές το φως με καταστρέφει
και ένα ήχος ζωηρός στο χρόνο επιστρέφει
Δεν μπορώ να θυμηθώ που κρύβω την αγάπη
τι χρώμα είχαν τα μαλλιά χαμόγελο ή δάκρυ
Γέμισε στάχτη η ζωή κι ασπρόμαυρες εικόνες
που τριγυρίζουν στο φακό του κόσμου από μόνες
Το αλκοόλ είναι κι αυτό παρέα του χειμώνα
στης μοναξιάς σου το ποτό καμένη ανεμώνα
Όσες εικόνες σου κι αν δω τοπία και λιμάνια
θα είμαι πάντα μοναχός σε όνειρα χαρμάνια