Η Θάλασσα στα στήθια σου
κι εγώ στεριά και πέτρα,
κρυφή αφή πατρίδα μου
τις ξενιτιές μου μέτρα.
Ο έρωτας κι’ η μοναξιά
έχουν την ίδια ρίζα,
αγάπη μου πολύχρωμη
μάτια βαθιά μου γκρίζα
Γυμνά νησιά τα χείλη σου
των Ενικών οι μύθοι,
φιλιά γλυκές μαρμαρυγές
η μνήμη και η λήθη.
Этот текст прочитали 320 раз.