Ο δρόμος είναι σκονισμένος,
οι οδοιπόροι θλιβεροί,
νερό δεν βρήκανε στις βρύσες
και περπατάνε απ’ το πρωϊ.
Μην κλείσεις, μάνα μου, την πόρτα,
κάποιος θα 'ρθεί μέσ’ στη βραδιά
κι αν είν’ στενό το σπιτικό μας,
θα τους χωρέσει η καρδιά.
Ατέλειωτοι, μεγάλοι δρόμοι,
αστείρευτοι για μας οι πόνοι,
αστείρευτοι για μας οι πόνοι,
ατέλειωτοι μεγάλοι δρόμοι.