Είχα μια καρδιά δικιά μου και της μίλαγα
σαν τη φλόγα το Φλεβάρη τηνε φύλαγα
όμως έφυγε από μένα κι άλλος τηνε χαίρεται
αλλού δίνει τα φιλιά της, για άλλον καίγεται.
Και τώρα μόνο το τσιγάρο καίγεται για μένα
και τώρα μόνος ξενυχτάω με φεγγάρια ξένα
και τώρα μόνο το μπουκάλι πίνω και με πίνει
και τώρα μόνος μες στη ζάλη να θυμάμαι εκείνη.
Είχα μια καρδιά δικιά μου να με νοιάζεται
την αγάπη μου όμως τώρα δε χρειάζεται
πήγε σ’άλλον για να δώσει ότι μού’ δινε
και η φλόγα της χαλάζι τώρα έγινε.