Τη μουσική προστάζω να με φέρει
κοντά σου και βαθιά να με ποντίσει.
Τα μάτια σου καθρέφτης και μεθύσι
του ματιασμένου κόσμου, κι ένα αστέρι,
λάμπουν ακόμα εδώ που θάχει αφήσει
κάποιο στολίδι τ’ όμορφό σου χέρι,
κάποιο χρυσάφι περιττό, σε μέρη
πιο τρυφερά να βγει να μ’ οδηγήσει.
Ω Νύχτα Δυσδαιμόνα, δρεπάνι
της στοργικής Σελήνης, μη με δρέψεις.
Σκοτάδι μου καλό, μην αποτρέψεις
τον έρωτά της, έναστρη πλεκτάνη.
Απόψε πούμαι μόνος με τις σκέψεις
του πόθου της, στο σώμα μου τ’ αλάνι,
της νύχτας χρυσοκέντητο καφτάνι
ιστόρησε τις μυθικές μας σκέψεις.