Φωτογραφίες που κρατάνε τ’ άρωμά σου
στο κωμοδίνο είναι ακόμα τις κοιτώ
μες το δωμάτιο χιλλιάδες πραγματά σου
ποτέ δεν έφυγες, παντα είσαι εδω
ούτε οι νύχτες ούτε ο χρόνος δε σε σβήνουν
της κάμαράς μου η σιωπή το μαρτυρά
οι αναμνήσεις κάθε βράδυ να με πίνουν
κι εσυ ξεθωριασμένη να `σαι ζωγραφια
Εγω εδω σε περιμένω είμαι σταθμός κι είσαι το τραίνο
ξημερώνει και ακόμα να φανείς
Εγω εδω σε περιμένω φύλο στο βορριά ριγμένο
να παλεύω με το κρύο της βροχής
Γράφω στους τοίχους πάλι απόψε τ’ όνομά σου
παρέα νά `χω με κάποια να μιλώ
κι αν το ξημέρωμα με βρει ξανά μακριά σου
εγω σε βλέπω στου πιοτού μου το βυθό
στης μοναξιάς τους δρόμους μόνος περπατάω
κι η πίκρα μοιάζει να `ναι ατέλειωτος χορός
για σένα πάλι τη διπλή γραμμή πατάω
βλέπεις ακόμα είσαι ο δικός μου ο Θεός