Μιαν ανοιξιάτικη βραδιά, φεγγαροφωτισμένη,
σε είδα Φαληριώτισσα, κούκλα μου, στολισμένη,
είχες τα μαύρα σου μαλλιά ανακατατωμένα,
έκαψες όλες τις καρδιές, ετρέλανες και 'μένα.
Κούκλα μου Φαληριώτισσα, σου λέγω υποφέρω,
για σένα λιώνω, φλίβομαι και είμαι πληγωμένος,
σαν πεταλούδα έμορφη, πετάς και με αφήνεις,
μ' άλλον χορεύεις και γλεντάς και τα φιλιά σου δίνεις.