Στο διάδρομο έσταζε
Του Μαγιού το βροχόνερο
Μες στο τραίνο που έτρεχε
Κυνηγώντας το όνειρο.
Κι ήταν πια ξημερώματα
Στην υγρή Πεδιάδα
Όταν φάνηκε ο Κάμπος της
Και η Αμαλιάδα
Μες στο άρρωστο τραίνο
Που μεσάνυχτα φεύγει
Απ΄ το βρόμικο κι άπλυτο
Το Σταθμό της Αθήνας
Μες στο άρρωστο τραίνο
Που μεσάνυχτα φεύγει
Να μοιράσει τους πρόσφυγες
Στα χωράφια της Πείνας.
Όλη νύχτα επίμονα
Με κοιτούσες με ζήλια
Απ΄ το απέναντι κάθισμα
Μα απείχαμε μίλια
Κι εγώ κοίταζα ένοχα
Την Ελλάδα στο τζάμι
Γιατί εμπρός σου ντρεπόμουνα
Που δεν έχεις λιμάνι