Κήπους κρεμαστούς ζητάς να βρεις,
πέλαγα βαθιά για να τα πιεις.
Τρέχεις σαν το φως, παντού σκορπάς
κι απ’ τα χέρια μου γλιστράς.
Ήλιους ψάχνεις κι άγνωστους Θεούς,
θαύματα σε ξένους ουρανούς.
Θέλεις τόσα κι όμως είσαι αυτή *
που ζητούσα μια ζωή.
*Ντ. Παπαϊωάννου: Θέλεις τόσα κι όμως είσαι εσύ
Ποια φωνή τη νύχτα σε καλεί,
ποια φωνή σου κλέβει το φιλί;
Ποια φυγή σε κυνηγάει τρελά;
Μια αγάπη δεν τελειώνει έτσι απλά.
Δένω όρκους, λόγια και φιλιά,
όλα όσα ζούμε από παλιά
γίναν τα φεγγάρια μιας ζωής
να σου φέγγουν μη χαθείς.