Είναι ο δρόμος μακρινός
κι ατέλειωτος ο ουρανός,
όταν ζητώ να ξαναβρώ
μι’ αγάπη που `χω χάσει,
η ερημιά κι η σκοτεινιά
με πνίγει σαν βραδιάσει.
Είναι ο δρόμος μακρινός
κι ατέλειωτος ο ουρανός.
Είναι τ’ αστέρια δίχως φως
κι ο πόνος, σύντροφος κρυφός,
μου κρύβει η βαρυσυννεφιά
και ήλιο και φεγγάρι,
όταν μι’ αγάπη που `χασα,
το γέλιο μου `χει πάρει.
Είναι τ’ αστέρια δίχως φως
κι ο πόνος, σύντροφος κρυφός.