Αν ήξερες τα μάτια μου πως θέλουν τα δικά σου
στο βλέμμα τους να βαπτιστούν να πάρουν τ’ όνομά σου,
θα το ΄σπαγες το κρύσταλλο στα δυο που μας χωρίζει
και το φιλί θα μου ΄δινες που τους καημούς κοιμίζει.
Ντροπή δεν είναι ο έρωτας καλέ μου κι είναι κρίμα.
Δεν είμαι ο θύτης σου εγώ ούτε κι εσύ το θύμα.
Παιδί μικρό είναι ο έρωτας για χάδια γεννημένο.
Μην το μαλώνεις άκου το, που λέει πως περιμένω.
Δεν το ΄θελες, μα θα ΄πρεπε και μ’ άφησες να φύγω
κάθε σου βήμα και πληγή σε μένα που ελπίζω.
Πως θα με νιώσεις κάποτε κι ας είναι αργά πως θα ΄ρθεις
να γνωριστούμε απ΄την αρχή κι απ΄τη φωτιά να μάθεις.