Έρχεσαι νύχτα σαν το κλέφτη
μα σε κοιτάω απ’ τον καθρέφτη
που περπατάς σιγά σιγά
ξαπλώνεις μέσα στο κρεβάτι
ως το πρωί δεν κλείνεις μάτι
σκέφτεσαι άλλη αγκαλιά
Γιατί μ’ αφήνεις να πονάω
απάντησέ μου σε ρωτάω
πώς μπόρεσες
Πού τα πετάς τα όνειρά μου
έκανες πέτρα τη καρδιά μου
πώς μπόρεσες
Ξημέρωσε μα είχες φύγει
μια σκέψη μέσα μου με πνίγει
που πήγες πάλι ξαφνικά
δειλά δειλά θα υποχωρήσω
εξήγηση δε θα ζητήσω
τα λόγια είναι περιττά
Γιατί μ’ αφήνεις να πονάω
απάντησέ μου σε ρωτάω
πώς μπόρεσες
Πού τα πετάς τα όνειρά μου
έκανες πέτρα τη καρδιά μου
πώς μπόρεσες