Σ αυτό το φτω , σ'αυτό το φτωχοκάλυβο
με άφησες μια μέρα
γιατί καλά , γιατί καλά το ήξερες
πως θα γινώ μητέρα.
Τώρα είμαι μια μητέρα
με παιδί χωρίς πατέρα.
Μαζί πως , μαζί πως θα πεθάνουμε
μου είχες πει θυμάσε
μα όμως ξε , μα όμως ξεμυαλίστηκες
ποιος ξέρει που κοιμάσε.
Τώρα ποια δε με θυμάσαι
σ’ άλλη αγκαλιά κοιμάσαι.
Σ αυτό το φτω , σ'αυτό το φτωχοκάλυβο
που τόχεις ξεχασμένο
κάθε στιγμή , κάθε στιγμή κάθε λεπτό
εσένα θα προσμένω.
Σε προσμένει κάθε μέρα
του παιδιού σου η μητέρα.
Этот текст прочитали 167 раз.