Αγάπη μου κανείς δε σε σταμάτησε
ήρθες εδώ κι η μέρα εκείνη κράτησε
κι εσύ κι εγώ περάσαμε πολλά πριν αυτό
στο laptop του θανάτου το σκυφτό
Φιλιά κλεφτά και λέξεις που θυμίζανε λεφτά
κάποτε θα μιλήσουμε γι’ αυτά
Αγάπη μου έχω εδώ ένα καταφύγιο
που δε χτυπάει του χρόνου το μαστίγιο
να `ρθείς εδώ να κάτσεις και να κάνουμε παιδιά
κι ύστερα θα σκεφτούμε για μετά
Υπάρχουν φράσεις που κανείς δεν τόλμησε να πει
στα πλήκτρα μου ακουμπάω τη φράση αυτή
Αγάπη μου η ζωή δεν καθορίζεται
πρώτα την καίτε κι ύστερα τη βρίζετε
μα εσύ κι εγώ περνάμε μια ζωή σ’ ένα λεπτό
κι ύστερα το χαρίζουμε κι αυτό
Δεν ξέρω πως σε βλέπω κι όταν σβήνουμε το φως
και θησαυρίζει ο κόσμος ο κρυφός