Κάθε νύχτα τη ζωή μου χάνω
και δεν ξέρω θεέ μου τι να κάνω.
Κάθε νύχτα σβήνω με τ’ αστέρια
κι η καρδιά μου, αχ, στα δυο της χέρια.
Θυμάμαι, θυμάμαι
τον καημό μου που να πω.
Θυμάμαι, θυμάμαι
αχ, γιατί να σ’ αγαπώ.
Κάθε νύχτα στη ζωής τους δρόμους
βλέπω ανθρώπους να γυρνάνε μόνους,
μα κανένας δεν καταλαβαίνει
στην καρδιά μου, αχ, τι να συμβαίνει.
Θυμάμαι, θυμάμαι
τον καημό μου που να πω.
Θυμάμαι, θυμάμαι
αχ, γιατί να σ’ αγαπώ.
Νοσταλγία ατελείωτη
κι η φωνή μου πόσο αδύνατη,
να φωνάξει γύρνα σ’ αγαπάω
τι ζητάω θεέ μου, τι ζητάω.
Θυμάμαι, θυμάμαι
τον καημό μου που να πω.
Θυμάμαι, θυμάμαι
αχ, γιατί να σ’ αγαπώ.