'Gözdelerimi hiç uğruna sayanın duygularını katlettim
Verse 1
Gezegen oldum ben gezdim gezdim durdum
güneş misali aydınlandım etrafında durdum
ay gibi nurlandım karşında gözlerini yumdun
yıldız misali ben o civarlarda erişilmez oldum
hayat bedduası tuttu hakim oldu hep intizar
tabiat renkliydi ,şimdi siyah beyaz evren etti intihar
muallakta kaldığım zamanda yinede ederim iftihar
bedenim genç ruhum eli bastonlu halsiz ihtiyar
uçurtmaya bağlandım bulutlara kadar havalandım
rapi şaha kaldırdım kafamı gövdemden kopardım
göz pınarlarım kuruyana dek ağladım
bana dokunma ağlarım kalbimi kitledim muhafazaya aldım
tılsımımın felaketinde ahvalim sapıtır
mütalam pesimist ,gökyüzü nurlu,suratıma helası yansır
kasırga sert tokat misali savurdu imtihanım ağır
müjdelerim azalır çatık kaşlı suratlar sabrımı taşırır
Nakarat
Güneş dönmez yüzünü çehrem aydınlanmaz
kasvetim yoğunlaştı bunaltım durmaz
kaçış yol bulamadım telaşım son bulmaz
çığlığım duyulmaz ne yapsan dilim susmaz
Verse 2
Vesselam kaderimin yazısı hazinden ibarettir
gönülleri rabtan mühürlü çünkü kalpleri ihanettir
mütevazilik azaldı kötüye kardeş olan ahına isabettir
dünya kudreti zor fanilik kainatda sürmektedir
plak gibi düşüncemle takılı kaldım sevdana aldandım
yanardağ misali püskürdüm kendinle başa çıkamadın
uyur gezer olayım yarime gideyim tadına varayım
parlardı gözleri süt kokardı eli hemen ona kavuşayım
kafa tuttum hayatın zorluklarına aslında garip faniyim
ruhum daraldı sanki kafese zincirlendim
oysa ben dertli şaiirim yazmaktan yorulmadı ellerim
sayfalar dolar taşar gözyaşım gibi paslanmadı defterim