Πόσο υποφέρεις κι ας μη μου μιλάς
το ξέρω
χαμογελάς, μα δε με ξεγελάς
σε ξέρω
μια χαραμάδα μας έμεινε
κι όλο μικραίνει
όλα τα θέλεις
μα τίποτα δε σε χορταίνει.
Το σπίτι λαβύρινθος πως να σε βρω
δεν ξέρω
περιμένεις το θαύμα, σινιάλο μαγικό
το ξέρω
βοήθεια ζητάμε
το βάρος ετούτο μας πνίγει
μαζί και μονάχοι
διπλή μοναξιά μας τυλίγει.
Πώς να σε βρω, να στο πω
θεέ μου, είναι τρελό
το ξέρεις δεν μπορώ να σε φτάσω
το πρόσωπό σου θαμπό, μακρινό
για να σε ξαναβρώ
πρέπει ολότελα θαρρώ να σε χάσω
πώς να σου το πω το σ`αγαπώ.
Στο ροζ καναπέ βουλιάζουμε αργά
οι δυο μας
σ`αυτήν την παρτίδα ποντάρουμε πολλά
οι δυο μας
ξέρεις τα κόλπα
δεν είναι η πρώτη φορά
λες πως τελείωσαν
κι όλα γεννιούνται ξανά.