Κοίτα πως βρέθηκα εδώ, στη λεωφόρο των παθών έχω κολλήσει
Έχει ανάψει η μηχανή κι εγώ απ’ το τζάμι το θολό να ψάχνω λύση
Μα εσύ δεν είσαι πουθενά μόνο στα όνειρά μου τώρα σου μιλάω
Κι ένα μεγάλο φορτηγό όλο κορνάρει έτσι για να μην ξεχνάω
Μποτιλιάρισμα
στο δρόμο, στην καρδιά μου
με το ράδιο μονάχα συντροφιά
Πόσο θα `θελα να ήσουνα κοντά μου
κι ας περίμενα για ώρες στην ουρά
Μποτιλιάρισμα...
Πήγα λιγάκι πιο μπροστά και θα περάσω επιτέλους το φανάρι
Να `χε τ’ αμάξι μου φτερά και να βρισκόμουν στο δικό σου μαξιλάρι
Δεν έχω πια υπομονή με τέτοια κίνηση που τόσο με κουράζει
Μέσα σ’ αυτό το γκρίζο σκηνικό είμαι κομπάρσος που κανείς δε λογαριάζει