Ούτε τα σκυλιά
Δεν γαβγίζουν τη νύχτα
Ούτε τα πουλιά
Δεν αγγίζουν ουρανό
Δάχτυλα χοντρά
Σ’ ακριβά δαχτυλίδια
Πρόσωπα φριχτά
Σε παράδεισο αδειανό
Πόσο σ’ αγαπώ κρυφή μου πόλη
Άδειο ακρογιάλι και στεριά
Γέλα να χαρείς πριν φύγουν όλοι
Πριν χιμήξουν τ’ άγρια θεριά
Γέλα πριν μιλήσει το πιστόλι
Πριν μας κόψει κι άλλη μαχαιριά
Σκύβω προσκυνώ
Μια πατρίδα που τρίξει
Δάκρυ αληθινό
Θα ποτίσω μαύρη γη
Ποιον εσπερινό
Να ντυθώ να μ’ αξίζει
Όνειρο φτηνό
Θα χαλάσω κι ό,τι βγει