Πάλι, πάλι τα ίδια
τολμάς να μου πουλήσεις παραμύθια.
Όπως, όμως σε ξέρω
και πια για χάρη σου δεν θα υποφέρω.
Δε με γελάς, δε με γελάς
τα ψέματα σου αλλού να τα πουλάς.
Δε με γελάς, δε με γελάς
σταμάτα πια να με παρακαλάς.
Και στα γόνατα να πέσεις να με πείσεις δεν μπορείς
πως θ’ αλλάξεις χαρακτήρα κι ότι θα σοβαρευτείς.
Και να λέει όλη η Ελλάδα ότι έβαλες μυαλό
να πιστέψω ούτε λέξη από σένα δεν μπορώ.
Πάλι, πάλι τα ίδια
φοβάσαι μήπως μάθω την αλήθεια.
Κάτι, κάτι μου κρύβεις
το βλέπω στη ματιά σου δεν με πείθεις.
Δε με γελάς, δε με γελάς
τα ψέματα σου αλλού να τα πουλάς.
Δε με γελάς, δε με γελάς
σταμάτα πια να με παρακαλάς.
Και στα γόνατα να πέσεις να με πείσεις δεν μπορείς
πως θ’ αλλάξεις χαρακτήρα κι ότι θα σοβαρευτείς.
Και να λέει όλη η Ελλάδα ότι έβαλες μυαλό
να πιστέψω ούτε λέξη από σένα δεν μπορώ.
Τώρα πια είναι αργά για δικαιολογίες και παρακάλια
το ξέρεις πως δεν περνάνε σε μένα μωρό μου αυτά.
Αν δεν μπορείς να παραδεχτείς τα λάθη σου ξέχασε το,
έχω φύγει πια από σένα και δεν θα γυρίσω ποτέ ξανά
Και στα γόνατα να πέσεις να με πείσεις δεν μπορείς
πως θ’ αλλάξεις χαρακτήρα κι ότι θα σοβαρευτείς.
Και να λέει όλη η Ελλάδα ότι έβαλες μυαλό
να πιστέψω ούτε λέξη από σένα δεν μπορώ.