Μες στην όμορφη Βαγδάτη ζούσε σε χρυσό παλάτι
η μικρούλα Ζεϊρέ
του Χακίμ Πασά η σκλάβα, νετσαρέ αχ νετσαρέ
του Χακίμ Πασά η σκλάβα, νετσαρέ αχ νετσαρέ
Μα σαν κλείσουνε οι πόρτες οι βαριές
και γυρίσουνε διπλά οι κλειδαριές
ένας νέος που την σκλάβα αγαπά
με καημό της τραγουδά...
Ααααχ, αχ ουρί του Παραδείσου
ξεψυχώ για το φιλί σου
νετσαρέ αχ νετσαρέ
κάποια μέρα το παλάτι, το παλάτι θα γκρεμίσω
θα σε πάρω και θα φύγω, Ζεϊρέ, τσαρ γιο, καρ γιοκτσαρέ
Μα την άμοιρη μικρούλα, την προδίδει κάποια δούλα
στον πασά την Ζεϊρέ
κι οι φρουροί τον νιό κυκλώνουν, τον σκοτώνουν γιοκτσαρέ
κι οι φρουροί τον νιό κυκλώνουν, τον σκοτώνουν γιοκτσαρέ
Μα σαν κλείσουνε οι πόρτες οι βαριές
και γυρίσουνε διπλά οι κλειδαριές
πονεμένη ξαναλέει μια φωνή
στη νυχτιά την σκοτεινή...
Ααααχ, αχ ουρί του Παραδείσου
ξεψυχώ για το φιλί σου
νετσαρέ αχ νετσαρέ
κάποια μέρα το παλάτι, το παλάτι θα γκρεμίσω
θα σε πάρω και θα φύγω, Ζεϊρέ, τσαρ γιο, καρ γιοκτσαρέ