Hayat bakmaz önüne sakın kalp elinde düşürme
Bayatlamışın ölüme bakıp haklı fikir düşünme
Yargılarımı saklamıştım yargılarını bilince ve
Kalem kağıda denk olur bu kalbe hüzün düşünce
Dünya rahat mekan senin ruhun yine dirilecek
Sen sanma bi bahaneyle orda vücut direnecek
Ömür gayet ciddi biter samimiyet kuramazsın
Yaşam bi insan oğlu neden resmi bilinecek
Nakarat (Sancak):
Kimi koydun şimdi benim yerime
Kaybettim kendimi birden
Gecelerce düşündüm de
Zor gelmedi mi bi başkası bir ben
Can giderken elimizden canan deyip sarılanıydık
Her yalanın doğrusu ve her doğrunun yalanıydık
En doğrusu dediğim anda dostum sattı doğrusu bu
Biz ittifak şehrinin hasım olan sokaklarıydık
Hayalimi yıkamazlar beynimde esaret
Para değil taptığım kalbinde felaket
Yaşanmışlık gerek beni anlamak bi cesaretken
Ölüm kokan çicektim bu beden bana emanet
Aklı kaldı bende sandım dolu dediğim boş bi kaptı
Akla mantık harbi lazım olur dediğim yarım kaldı
Sen geceye küfredersin gece benim dostum ve
Hiçbir zaman gece değil gündüz benim düşmanımdı
Dertlerimi yüklenirken vakit benim varlığımdı
Ellerini çek istersen sorun senin darlığındı
Aldı benim varlığımı günahlara zam anımdı
Zamanımız kalmadığı zaman benim zamanımdı
Herkes para derken hayat sokaklarda kaldığımdı
Yaşadığımı bilmiyosun derdim yok sandığındı
Abi deyip arkamızdan küfrederken tanımamış ki
Karakterim bozuk değil bozuk olan sağlığımdı
Umutlarını koy yerine sağ cebinde saklayacaksın
Sızlayınca sol yanın bi fare gibi kaçacaksın
Yarin Allah olsun birgün emin ol anlayacaksın
Yaradandan başka yar mı var ki ona tapacaksın
Nakarat (Sancak):
Kimi koydun şimdi benim yerime
Kaybettim kendimi birden
Gecelerce düşündüm de
Zor gelmedi mi bi başkası bir ben