Αν άργησα να έρθω να σε δω
Φταίει μια νάρκη που με κρατούσε
Παγιδεμένος στον ορθολογισμό
Να μείνω μακριά σου προσπαθούσε
Φταίνε τα λόγια των ειδικών
Που θεωρίες μου πουλούσαν
Υπάλληλοι γραφείων τουριστικών
Τη μαγική τους αγνοούσαν
Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει
Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει
Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη
Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη
Τη νύχτα ο μύθος οδηγούσε
Τους δήθεν εκλεκτούς για τη σκηνή
Για καλλιτέχνες ιδιόμορφους μιλούσε
Που η φύση προίκισε μαζί με τη ζωή
Τα ρούχα που σου ‘διναν να φοράς
Την άσπιλη ομορφιά σου μας στερούσαν
Όταν γυμνή ερασιτέχνες εραστές
Στα λόγια σου μεθούσαν
Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει
Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει
Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη
Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη
Ακόμα τις φωτογραφίες αποφεύγεις να κοιτάς
Αυτών που πλάι σου για το συμφέρον τους ποζάρουν
Πόσα κερδίζουνε ούτε νοιάζεσαι ούτε ρωτάς
Συχνάζεις στα υπόγεια που σε γουστάρουν
Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει
Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει
Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη
Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη