Bir yürüyüş eylediler sabahtan
Ilgıt ılgıt kan gider loy loy
Dayan dizlerim dayan
Ağla gözlerim ağla
Namlu puşt olmuş atayağı puşt
Yine düşman elindeydi vatan
Bir oğul çıktı Malatya'dan
Anası Yılmaz çağırırdı
Haram süt emmemişti anadan
Ve Beyazıt derler bir büyük alan
Düşman sarmıştı sağı solu
Düşman çok cephane yoktu
Yetişmemişti daha Cemal Paşa kolu
Amandı el aman
Tank paletleriydi alanda dönen
Kusan namlularda kalleş ölümcül
Ve vuran ve kıran ve haykıran
Malatyalı şöyle baktı bir
Ana baba günüydü herhal
Her yönde toz duman
Vay anam vay
Bu belalı başınan
Kime ne diyem
Kime ne diyem
Nerelere gidem
Ya derdime derman
Ya katlime ferman
Başı daralınca Yılmaz'ın
Baktı atacak taşı yoktu
Baktı eli durmuş ayağı durmuştu
Vurulmuştu
Çıkardı yüreğini kan içinde
Çarptı kötünün kafasına
Hay bu nasıl devran
28
Nisandı
Yavri
Hey
Ham
Meyveyi
Kopardılar
Dalından