Σκληρό χαρτί και πώς θα ζωντανέψεις;
Τι πάθος θες ψυχρέ κριτή να γαληνέψεις;
Χρώμα λευκό τι εικόνες θες να σε μαγέψω,
Με ποια παιχνίδια του μυαλού θα σε γητέψω;
Εσύ που θες διλήμματα και γρίφους να μου βάζεις
ξέρεις καλά, πως το παιχνίδι πάντα εσύ το εξουσιάζεις.
Σοφή σιωπή και πώς θα ξεπαγώσεις;
Που αν δε δεχτείς, τίποτα δε θα δώσεις.
Εγώ και συ μιλάμε μα τη σκέψη,
μα ό,τι ειπωθεί σε σένα θα επιστρέψει.
Εσύ που θες διλήμματα και γρίφους να μου βάζεις
ξέρεις καλά, πως το παιχνίδι πάντα εσύ το εξουσιάζεις.
Μέχρι κι αυτό το χέρι που σ’ αγγίζει,
λάθος να πουν ότι αυτό σε ορίζει.
Εσύ θα πεις να ζήσεις αν θ’ αφήσει
ή αν θα χυθεί πάνω σου να σε σκίσει.
Εσύ που θες διλήμματα και γρίφους να μου βάζεις
ξέρεις καλά, πως το παιχνίδι πάντα εσύ το εξουσιάζεις.