Εξώκειλε το πλοίο που σου ‘δωσε ζωή
και χάθηκε στο χρόνο μέσα σε μια στιγμή
σαν ένοιωσες πως μένεις μόνη δεν άντεξες την αλλαγή
κι η στεγανή ζωή σου έμπασε κι αυτή...
Τριγύρναγες σε φίλους έρποντας γυμνή
και έπεφτες σε τοίχους σαν να `σουν φυλακή
μα για ντροπή απ’ τους γειτόνους δε χωριζόσουν το παιδί
και τράπηκες μαζί του σε άτακτη φυγή...
Η φόρα που `χεις πάρει θα σου `βγει σε κακό
και έψαχνες στα πάρκα για κάνα τεκνό
να ταυτιστείς με μια συνήθεια δε γίνεται με το στανιό
δεν έχει σωτηρία το σύστημα αυτό...