Nefret ediyorum bugünlerimin sensiz olmasından.
Kanım çekiliyor, ben işleniyorum hayat tornasında.
Öyle bir gittin ki, yokluğunu istemiyorum; olmasın da.
Pisleniyorum hayat denen bu çöplüğün ortasında.
Yarım kaldım, el ver haydi! Yardım et bana.
Yanında olmadıkça bu dünyadan gördüm hep zarar.
Sanki dün gibiydi, ellerimde vardı bir hayal;
Yolunda kaybolup gitti, ağladım ve aldım karar.
Dedim ya, "Sen gülünce neşelenirdim, geçer bütün dertlerim.
Sen olmayınca paslanır hep bu gönlümün fertleri."
Dinler mi söz kul, olmayınca yanında peygamberi?
Binlerce yıl öncesinden seninle gördü gözlerim.
Yediğimiz, içtiğimiz şurada hayat elinden bir tabak.
Bu öylesine güzel bir şey ve öylesine gözüm kara.
Bizi de vururlarsa bir gün, öldü demeyesiniz ha!
Ölmedik biz, ölmeyiz ama özledim be baba...
(Nakarat)
Göz görmeyince gönül katlanır mı, bilmem.
Gidip, dönenler de var mı?
Ben özledim de gelmedin ya,
Söylemekle biter mi bu şarkı?