Σ’ αγαπώ με το σώμα δίχως νου,
με το μπλε και το μαύρο τ’ ουρανού.
Σ’ αγαπώ με τον τρόμο του κενού.
Σ’ αγαπώ...
Σ’ αγαπώ σαν κορίτσι, τρυφερά,
σαν να ήταν η πρώτη μου φορά.
Σ’ αγαπώ θυμωμένα και σκληρά,
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ...
σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω
πως δε θα μου βγει σε καλό!
Και φοβάμαι,
τις βραδιές που δεν κοιμάμαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη σε θυμάμαι.
Σ’ αγαπώ με τον τρόπο που μπορώ,
με τη δίψα που πίνω το νερό.
Σ’ αγαπώ μ’ ότι έχω και φορώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ...
Σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω
πως δε θα μου βγει σε καλό!
Και φοβάμαι,
τις βραδιές που δεν κοιμάμαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη σε θυμάμαι.
Και φοβάμαι,
όταν δίπλα μου κοιμάσαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη με θυμάσαι.
Σ’ αγαπώ με το σώμα δίχως νου,
με το μπλε και το μαύρο τ’ ουρανού.
Σ’ αγαπώ με τον τρόμο του κενού.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ...
Σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω
πως δε θα μου βγει σε καλό!