Verse 1:
Başımı döndüren bir yükseklikteyim.
Ama sor bana; ne korkun? Düşmek mi? Değil!
Bana küfret gideyim, akla lütfet bir beyit.
Çünkü 'düş” tek dileğin, burada düşmek bir deyim.
Yüzümü astığım yer oldu bir dar ağacı.
Sanırım bu konuda senin de var acın.
Anlam arayan herkes mi manâcı?
Nasıl istediğin biri olacağım babacım?
Ve şimdi yorgunum, mezar var içinde olduğun.
O günden sonra benim içimde doğduğun.
Sorgu bu! Boğaza kadarıyla dolduğum
Girdiğim bu handa oldu günahlarım yolluğum
Bilerek yaptığımdan; üzülerek pişmanım.
Bil ki; şu bedeninden bir kemik ve diş kalır.
Günaha doydum ve de o denli şişmanım.
Çünkü beni beklemiyor ailem ve iş yarın.
Ağaç yaşken bu yola bile bile devrilmez.
Bu dünyada bir tane dil bire bire çevrilmez.
Hayat yaşatır gencin güzeline evrimler.
Yapılmayacak bu vatanın düzenine devrimler!
Nakarat x2:
Malesef onu bunu ben bilmem.
Benim ardımdan geliyorlar!
Kendi başıma bile derdim ben.
Bir dahaki sefer seni yormam!
Geri dönmek gibi bu, ama ölmek değil.
Çanak çömlek gibi buum; ölmekteyim.
Buraya bizi gömmekteyim, buradan sizi görmekteyim..
Yeni örnek değil, deli gömlek beyin!
Verse 2:
Kendinin farkına var.
Daha dün oradaydın mahallenin parkına bak!
Ama sen bir bidonla gidip de yangına dal.
Günah bir hastalık dünyada salgına bak.
Ve bu yükü kaldıramam.
Başım öne eğik utancımdan oluşan kamburu aldıramam.
Göğse vurup nefse saldıramam!
Rabbimden gelen şu yardıma bak!
Edip tövbe tövbe, kolay ölmek öyle.
Geri dönme böyle, akıl yoksa söyle.
Hayat şöyle böyle gider aynen öyle.
Mânen öyle!
Nakarat x2:
Malesef onu bunu ben bilmem.
Benim ardımdan geliyorlar!
Kendi başıma bile derdim ben.
Bir dahaki sefer seni yormam!
Geri dönmek gibi bu, ama ölmek değil.
Çanak çömlek gibi buum; ölmekteyim.
Buraya bizi gömmekteyim, buradan sizi görmekteyim..
Yeni örnek değil, deli gömlek beyin!