Στην αμμουδιά την μαγεμένη
μια ψαροπούλα αγκαλιασμένη
με τον καλό της τον ψαρά
μεθάει απο χαρά.
Κι οι δυο τους έχουνε μεθύσει
και μες στη πορφυρένια δύση
κρύβεται απάνω του εκείνη σαν παιδί
κι εκείνος την φιλάει και σιγοτραγουδεί..
Αχ ψαροπούλα μες στις θάλασσες και στ’ ακρογιάλια
δε θα βρεθούνε σαν τα χείλη σου τέτοια κοράλλια.
Πάνω στα μαλλιά σου παιχνιδίζουν
τρελά μαϊστράλια
και σου μίλα
το κύμα όταν κυλά.
Και μια βραδιά φουρτουνιασμένη
εκείνη αδίκως περιμένει
άφησε εκείνος τη στεριά
και πάει μακριά.
Έφυγε με το πυροφάνι κι ούτε πια πίσω δεν εφάνει
κι ενώ κοιτάζει με μια ελπίδα της κρυφή
το μαϊστράλλι παίρνει τούτη τη στροφή.
Αχ ψαροπούλα μες στις θάλασσες και στ’ ακρογιάλια
δε θα βρεθούνε σαν τα χείλη σου τέτοια κοράλλια.
Πάνω στα μαλλιά σου παιχνιδίζουν
τρελά μαϊστράλια
και σου μίλα το κύμα όταν κυλά.